Θα γίνει ένα υπέροχο πανέμορφο αγγελούδι...

 Μόλις πρίν μία εβδομάδα σας είχα ενημερώσει μέσω της σελίδας μας στο ΕφΜπί για το μαρτύριο που περνούσε η 23χρονη αθλήτρια απο την Κύπρο Μαριάννα Ζαχαριάδη. Η Ολυμπιονίκης μας απο την Αλεξανδρούπολη Πηγή Δεβετζή είχε κάνει έκκληση μέσω της δικής της σελίδας και είχε παρακαλέσει όποιος έχει την οικονομική δυνατότητα να βοήθησει το καημένο το κορίτσι.

 Δυστυχώς πλέον αυτό δεν χρειάζεται... Η Μαριάννα πέθανε...

 Πρίν 2 χρόνια είχε νιώσει ξαφνικά κατα την διάρκεια μιας προπόνησης της να εξουθενώνεται χωρίς ουσιαστικό λόγο. Όταν η κατάσταση χειρότερεψε πήγε στους ιατρούς και αυτοί δεν μπόρεσαν να βρούν τι ακριβώς έχει... Όμως 3 μήνες αργότερα μπήκε στο νοσοκομείο με πόνους στο στήθος. Τότε βρήκανε πως έπασχε απο λέμφωμα Χώτσκινς. Έμεινε 1 χρόνο στο νοσοκομείο και πήρε ένα σωρό φάρμακα. Δεν βοήθησε τίποτα.

 Απο εκείνην την στιγμή ξεκίνησε ακτινοβολίες στο εξωτερικό. Πηγαινοέρχονταν Ελλάδα-Γερμανία. Όπως έλεγε η ίδια "Ό,τι είναι να γίνει θα γίνει". Τον τελευταίο καιρό ήτανε σε πολύ άσχημη κατάσταση. Είχε κλειστεί στο σπίτι της στην Αθήνα έχοντας δίπλα της να την φροντίζουν και να την προσέχουν τον πατέρα της, την θεία της και την νονά της. Η ίδια της μετά την χωρήγηση του τελευταίου ισχυρού φαρμάκου είχε παραλύσει και είχε φτάσει τα 43 κιλά...

  Ένα απο τα χειρότερα πράγματα για την ίδια ήτανε η μοναξιά. Πλέον η μόνη της επαφή με τον κόσμο ήτανε το τηλέφωνο και αυτό πλέον δεν χτυπούσε. «Νιώθω πολύ μόνη. Στην αρχή σε σκέφτονται συχνά, μετά σε θυμούνται πού και πού και μετά εξαφανίζονται» είχε δηλώσει η νεαρή αθλήτρια, εκφράζοντας το μεγάλο της παράπονο που δεν βρίσκονταν κοντά της κανένα φιλικό της πρόσωπο, ακόμη και άνθρωποι που την ξέρουν από μικρό παιδί. Τα λόγια της σοκάρουν γιατί βγαίνουν μέσα απο την ψυχή της και εκφράζουν μια μεγάλη αλήθεια που δυστυχώς συμβαίνει στους περισσότερους που βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση με την Μαριάννα...

Τις τελευταίες μέρες λειτουργούσε μόνο ο ένας της πνέυμονας και η κατάσταση της χειροτέρευε... μέχρι που έφτασε η ώρα να κλείσει τα μάτια της και να "κοιμηθεί".

Γιατί σας τα γράφω όλα αυτά τόσο αναλυτικά;  
 Επειδή η Μαριάννα ήταν ένας ήρωας. Ένας απο τους χιλιάδες ηρωες που ζούνε γύρω και ανάμεσα μας. Η ζωή μας είναι στην εποχή που ζούμε τόσο βιαστική, αγχώδης και γρήγορη που ξεχνάμε ποια πράγματα έχουν αληθινή σημασία! Δεν εκτιμάμε όσα έχουμε μέχρι να τα χάσουμε! Απλά και καθημερινά πράγματα όπως το να σηκωθείς όρθιος απο το κρεβάτι, να αναπνεύσεις με δύναμη, να βγείς έξω στον κόσμο και να σε ζεστάνει ο ήλιος που θα σε χτυπήσει στο πρόσωπο... Το χαμόγελο και η αγάπη των συγγενών και των φίλων μας... Το ό,τι έχουμε την υγεία μας και μπορούμε να κάνουμε όσα βάζουμε στο μυαλό μας. Το ό,τι μπορούμε και ζούμε ελεύθεροι και όχι κλειδωμένοι σε κάποιο σκοτεινό δωμάτιο ενός σπιτιού... 

 Ίσως γιαυτό ο Θεός να επιτρέπει κάποιοι άνθρωποι σάν την Μαριάννα να υποφέρουν τόσο πολύ... Για να τα βλέπουμε εμείς οι αμαρτωλοί και έστω και για μερικές στιγμές να σκεφτόμαστε όλα τα καλά που έχουμε και να λέμε και ένα "Δόξα τω Θεω"! Φυσικά όλα αυτά ξέρω καλά πως λίγο μπορούν να παρηγορήσουν τον μπαμπά της, την θεία της και την νονά της που ήτανε άγρυπνοι φρουροί και συμπαραστάτες της. Δεν μπορώ να φανταστώ πόσο πολύ πονάνε. Θα πώ την αλήθεια και ελπίζω να με συγχωρέσουν... Όταν πριν μια εβδομάδα περίπου διάβασα την ιστορία της Μαριάννας και τα όσα περνάει... Πρώτη μου αυθόρμητη αντίδραση ήτανε να προσευχηθώ και να πώ "Θέε μου σε παρακαλώ πάρε την πια κοντά σου για να μην υποφέρει άλλο αυτό το κορίτσι"...

 Εύχομαι ο Θεός να δώσει δύναμη και στους τρείς όπως και σε όλους τους άλλους που την αγαπάνε και θα τους λείψει. Εύχομαι πραγματικά να τους δώσει δύναμη και αντοχή για να συνεχίσουν τις ζωές τους όσο καλύτερα γίνεται. Άλλωστε σίγουρα αυτό θα ήθελε και η ίδια. 

 Είμαι βέβαιος πως η Μαριάννα θα βρεθεί πολύ γρήγορα εκεί που αξίζει να βρίσκεται. Δίπλα στον Θεό. Θα γίνει ένα υπέροχο και πανέμορφο αγγελούδι και ελπίζω αυτό να παρηγορεί έστω και λιγάκι τους δικούς της ανθρώπους! Ο Θεός να συγχωρέσει τις όποιες αμαρτίες της και να της δίνει πάντα γαλήνη και ευτυχία! 

 Σας το είχα πεί πρίν μια εβδομάδα στο Φέισμπουκ και θα σας το ξαναπώ και τώρα. Όσοι έχουμε ανθρώπους (φίλους, συγγενείς ή έστω απλά γνωστούς) που βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση με την Μαριάννα.... να μην τους ξεχνάμε! Ξέρω πως δεν ξέρετε τι να τους πείτε και οτι καμιά φορά αισθανόμαστε όλοι μας λίγοι μπροστά στα όσα εκείνοι περνάνε... Όμως δεν πρέπει να τους ξεχνάμε. Ακόμη και ένα απλό μύνημα με 2 λέξεις μπορεί να τους δώσει λίγη δύναμη ή να ζωγραφίσει ένα χαμόγελο στα χεόλη τους. Και έχουν ανάγκη κάθε χαμόγελο και κάθε σημάδι αγάπης...

Καλό παράδεισο να έχεις κοπέλα μου! 

Υ.Γ.: Συγχωρέστε με άν έγραψα δυο λόγια παραπάνω. Με συγκίνησε πολύ η ιστορία της. 

Υ.Γ.2: Το σκέφτηκα λίγο άν πρέπει να τα γράψω όλα αυτά. Διότι κάποιοι "δικοί μου" άνθρωποι μπορεί να τα πάρουν αρκετά προσωπικά. Όμως δεν τα γράφω ούτε για εσάς, ούτε για μένα. Δόξω τω Θεω εγώ είμαι δυνατός και αισθάνομαι πολύ τυχερός στην ζωή μου. 

Υ.Γ.3: Ο Θεός μας αγαπάει και μας προσέχει όλους. Όταν επιτρέπει να υποφέρουμε να είστε σίγουροι πως συμβαίνει είτε για το καλό μας είτε για να βγεί κάποιο γενικότερο καλό... Μπορεί με την ανθρώπινη λογική μας να μην καταλαβαίνουμε τους λόγους αλλά πρέπει να προσπαθούμε να έχουμε πίστη και με ταπείνωση και υπομονή να Του δείχνουμε εμπιστοσύνη... Άς με συγχωρέσουν όσοι είναι άρρωστοι και υποφέρουν (όπως και όσοι έχουν παιδιά ή αδέρφια που υποφέρουν, κάτι που μάλλον είναι ακόμη χειρότερο απο το να υποφέρεις ο ίδιος). Λέω μόνο αυτά που αισθάνομαι και έστω και μόνο ένας άνθρωπος να πάρει λίγη δύναμη απο όλα τα παραπάνω πιστεύω πως είναι σημαντικό. Σε καμία περίπτωση δεν προσπαθώ να παριστάνω τον "έξυπνο".