Το "ιερό τέρας" (όπως τον αποκαλούν οι οπαδοί της Man Utd) ή σκέτο τέρας (όπως τον αποκαλούν όλοι οι υπόλοιποι) Άλεξ Φέργκιουσον αποφάσησε να αποσυρθεί απο το ποδόσφαιρο οριστικά (επιτέλους). Όπως καταλαβαίνεται δεν είμαι οπαδός της Μάντσεστερ. Το αντίθετο θα έλεγα... Όμως όσο μισώ την συγκεκριμένη ομάδα άλλο τόσο μισώ τον Φέργκιουσον. Μήν με παρεξηγείτε... Οπαδός είμαι... αυτή είναι η δουλειά μου! Να μισώ τους αντίπαλους! Λίβερπουλ youll never walk aloneeeeee.... έ; τί; ... ναί συνεχίζουμε!
Άλλωστε άν δεν είσαι οπαδός της Μάντσεστερ το πιθανότερο είναι πως τον μισείς και εσύ! Και πώς να μην μισήσεις έναν μπούλη που μασώντας τσίχλα φωνάζει και απειλεί αντίπαλους και διαιτητές, που όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά είναι αχώνευτος και δεν αντέχεται με τίποτα, που επίτηδες μποϊκοτάρει συγκεκριμένα ΜΜΕ που δεν λένε ή γράφουν όσα θέλει, που τα βάζει με όλον τον κόσμο αρκεί να βγεί στο τέλος νικητής!!! Άλλωστε έστω και λίγο το παραδέχτηκε επιτέλους και ο ίδιος του οτι έχει επηρεάσει διαιτητές κτλ. "Όμως το έκανα μόνο κατά την διάρκεια του παιχνιδιού. Ποτέ πρίν ή μετά". Άλλωστε στην Αγγλία είναι γνωστός ο όρος "Fergie Time" δηλαδή αυτός ο έξτρα χρόνος που συχνά κρατούσανε οι διαιτητές για να ισοφαρήσει ή για να πάρει την νίκη η ομάδα του.
Παρόλα αυτά πρέπει να παραδεχτώ πως δύσκολα θα υπάρξει ξανά δεύτερος "Σερ Άλεξ". Ο άνθρωπος που το 1999 μετά το τρέμπλ έγινε Σέρ κατάφερε να μείνει τόσο πολλά χρόνια στο τιμόνι μιας απο τις μεγαλύτερες ομάδες στον πλανήτη μας. Παίκτες έρχονταν και έφευγαν όμως ο Φέργκιουσον έμενε σταθερός. Μου θυμίζει την ταινεία "Οι κυβερνήσεις πέφτουνε αλλά ο Ψάλτης μένει!". Χαχα... Πώς τα κατάφερε όμως; Πρώτον επειδή ο ίδιος είναι "παιδί" μιας άλλης εποχής... τότε που δεν κυριαρχούσε τόσο έντονα το χρήμα και οι ομάδες δεν άλλαζαν προπονητή σχεδόν κάθε χρόνο.... και έχει κρατήσει πάνω του ένα κομμάτι της αίγλης εκείνης της εποχής. Ο κυριότερος όμως λόγος είναι επειδή αυτός ήτανε που δημιούργησε αυτό το παγκόσμιο φαινόμενο που λέγεται Manchester United. Χωρίς τους αμέτρητους τίτλους που έχει κερδίσει ποτέ δεν θα ήτανε αυτός ο σύλλογος αυτός που είναι σήμερα. Οπότε είτε τον μισώ είτε όχι.... Πρέπει να τον σεβαστώ! Respect...
Όμως αρκετά ασχολήθηκα με τον δεινόσ... εεέ σόρρυ... με τον Άλεξ Φέργκιουσον. Όπως έχει γίνει γνωστό διάδοχος του στην Man Utd θα είναι ο Ντέιβιντ Μόγιες, προπονητής της Έβερτον. Όμως ποιός είναι ο Μόγιες και γιατί επέλεξαν αυτόν;
Βασικοί υποψήφιοι σύμφωνα με τα ΜΜΕ ήτανε 2 γερμανοί (ο Γιούργκεν Κλόπ και ο προπονητής της εθνικής Γερμανίας Γιοάχιμ Λέβ), ένας γάλλος (ο Αρσέν Βενγκέρ), ένας πορτογάλος (ο Μουρίνιο) και ένας σκωτσέζος (ο Μόγιες). Τελικά επιλέχθηκε ο τελευταίος. Ήθελαν έναν προπονητή low profile που δεν θα τραβάει τα βλέμματα πάνω του οπότε οι Κλόπ και Μουρίνιο έφυγαν απο την λίστα αμέσως λόγω της έντονης προσωπικότητας τους. Ήθελαν έναν άνθρωπο που να δεθεί με τον σύλλογο και άν όλα πάνε καλά να μείνει για πολλά χρόνια. Ήθελαν έναν προπονητή εργατικό και τίμιο. Έναν προπονητή που να βάζει το καλό της ομάδας πάνω απ'όλα. Έναν προπονητή που να μπορεί να δημιουργήσει μια μεγάλη ομάδα χωρίς να ζητάει τρελές και πανάκριβες μεταγραφές. Στα μάτια τους ο 50χρονος Μόγιες ήτανε ο ιδανικός. Το άν έχουν δίκιο θα το δείξει ο χρόνος.
Άν θέλουμε εμείς να προβλέψουμε το τι θα κάνει στο Μάντσεστερ ο Μόγιες πρέπει πολύ απλά να δούμε τι έκανε στο παρελθόν! Τί είδους παίκτες προτιμάει; Πάρτε για παράδειγμα τον διεθνή αμερικάνο Λάντον Ντόνοβαν. Δύο φορές πήγε δανεικός στην Έβερτον (2010,2012). Ή άν θέλετε δείτε τον "δικό μας" Κέβιν Μιραλάς. Ο Μόγιες θέλει παίκτες με καλή τεχνική, γρήγορους, δουλευταράδες, πολυσύνθετους και ταυτόχρονα αρκετά σκληρούς για να αντέχουν στην δυνατή αγγλική Πρέμιερ Λίγκ. Λίγα ζητάει; Όχι βέβαια! Όμως ακριβώς γιαυτό και είναι επιτυχημένος!
Επίσης έχει τον τρόπο του με τους ποδοσφαιριστές. Σπάνια έχει προβλήματα μαζί τους. Το αντίθετο θα έλεγα... οι ποδοσφαιριστές του τον σέβονται. Όπως έχει δηλώσει ο Ντόνοβαν "Ποτέ δεν άκουσα κανέναν να λέει άσχημα λόγια για τον Μόγιες".
Στην Έβερτον τα πήγε πολύ καλά. Τους είχε σταθερά στο πρώτο μισό της βαθμολογίας παρόλο που είχε να ανταγωνιστεί τις 2 ομάδες του Μάντσεστερ, τις 3 μεγάλες του Λονδίνου και την Λίβερπουλ. Μάλιστα φέτος τερμάτησε στην 6η θέση, δύο βαθμούς μπροστά απο την Λίβερπουλ! Και όλα αυτά χωρίς να ξοδέψει πολλά χρήματα. Στο τέρμα είχε τον αμερικάνο Χάουαρντ τον οποία "μάζεψε" απο την Μάντσεστερ όταν ο Φέργκιουσον τον έδιωξε! Ήταν το 2006. Ο Μόγιες είχε την υπομονή να αφήσει τον νεαρό τότε τερματοφύλακα να ωριμάσει και να βελτιωθεί και να αποκτήσει αυτοπεποίθηση και τα αποτελέσματα τον δικαίωσαν! Στην άμυνα βασίζεται σε 2 άγγλους, τους Τζαγκιέλκα και Λέιτον Μπέινς (τον οποίο θέλει να πάρει μαζί του και στο Μάντσεστερ).
Το μυστικό της Έβερτον όμως ήταν μάλλον το κέντρο της που είχε την δυνατότητα τόσο να κυνηγάει τους αντίπαλους πάνω κάτω όσο και να δημιουργεί κινδύνους και να σκοράρει. Φυσικά για να το πετύχει αυτό χρειάστηκε παίκτες με τεράστια πνευμόνια όπως τον νοτιοαφρικάνο Πίενααρ, τον ιρλανδό Γκίμπσον (άλλος ένας τον οποίο έδιωξε ο "Σέρ") και τον άγγλο Λίον Όσμαν. Το αληθινό διαμάντι του κέντρου της ήτανε όμως ο βέλγομαροκινός Μαρουάν Φελαϊνι (11 γκόλ στο πρωτάθλημα) με το τρελό μαλλί που αποτελεί και την πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία της ομάδας. Πολλές ομάδες τον ήθελαν όμως ο Μόγιες κατάφερε να τον δέσει με συμβόλαιο διάρκειας μέχρι το καλοκαίρι του 2016. Η ειρωνεία είναι οτι τώρα αυτός θα πρέπει να "ματώσει" για να τον πάρει μαζί του στο Μάντσεστερ κάτι που θέλει οπωσδήποτε!
Η επίθεση της Έβερτον δεν ητανε το ίδιο δυνατή με την άμυνα και το κέντρο. Αποτελείται απο 3 σχετικά καλούς επιθετικούς που όμως κανείς τους δεν κατάφερε ουσιαστικά να τρομάξει τους αντίπαλους. Πρόκειται για τον κροάτη Γιέλαβιτς (7 γκόλ), τον νιγηριανό Βίκτορ Ανιτσέμπε (6 γκόλ) και τον πρώην επιθετικό του Ολυμπιακού Κέβιν Μιραλάς (επίσης 6 γκόλ).
Στην Έβερτον έπρεπε με οικονομικά σκληρή πειθαρχία να φτιάξει μια δυνατή ομάδα και τα κατάφερε. Στην Man Utd θα έχει ένα μπάτζετ πολύ μεγαλύτερο και θα πρέπει να αποδείξει οτι μπορεί να το διαχειριστεί σωστά. Θα πρέπει να κάνει τις σωστές επιλογές, να φέρει τους κατάλληλους ποδοσφαιριστές, να ξεσκαρτάρει το υπάρχον ρόστερ της Μάντσεστερ (και ειδικά τους μέσους της), να κρατήσει μια ισοροπία μεταξύ παλιών και νέων παικτών... και στην τελική να κάνει κάτι που ποτέ δεν κατάφερε με την Έβερτον. Να κερδίσει τίτλους!
Υ.Γ.: Δημήτρη ευχαριστημένος; Χαχα...
Υ.Γ.2: Ο Μόγιες άν περάσει την φετινή χρονιά σχετικά ομαλά τότε θα πετύχει. Αρκεί και να τον αφήσουν όμως διότι ουσιαστικά είναι "ξένο σώμα" και πρέπει πρώτα να πατήσει πόδι, να μάθει και αποκτήσει το κουμάντο (όσο γίνεται έστω). Διότι ο Φέργκιουσον ήτανε προσωπικότητα και κανείς δεν τολμούσε να του αντιμηλίσει. Όμως ξέρετε πόσοι περίμεναν να φύγει για να "ανασάνουν" ή για να αποκτήσουν τον έλεγχο οι ίδιοι; Φοβάμαι πως θα αρχήσουν ξαφνικά να ξεφυτρώνουν απο τις γωνίες οι "κατσαρίδες". Άν καταφέρει να τις λιώσει ο Μόγιες θα έχει κάνει ένα σημαντικό βήμα προς την επιτυχία. Αντίθετα άν η Μάντσεστερ αποκτήσει πρόβλημα πιστεύω πως το πιθανότερο είναι πως αυτό θα είναι απο το "εσωτερικό" της.
Υ.Γ.3: Οι Φελαϊνι και Μιραλάς είναι πραγματικά κολλητοί φίλοι! Όταν ο Μιραλάς υπέγραψε στην Έβερτον ο Φελαϊνι έκανε τουμπες απο χαρά. Λέτε να πείσει τον Μόγιες να τον πάρει μαζί και αυτόν στο Μάντσεστερ;
No comments:
Post a Comment