Καταρχήν ένα σημείωμα απο μένα. Θεωρώ πως το μπάσκετ δεν είναι το "δυνατό" μου σημείο και πως δεν μπορώ να αναλύσω έναν μπασκετικό αγώνα το ίδιο καλά με έναν ποδοσφαιρικό. Έχω προσπαθήσει να κάνω το "καλύτερο δυνατό" εδώ και 2 χρόνια που έχω ξεκινήσει με το μπλόγκ... όμως για να είμαι ειλικρινής τα καταφέρνω στην καλύτερη περίπτωση μέτρια. Γιαυτό και παρακάλεσα έναν φίλο που ζεί το άθλημα όσο λίγοι και το γνωρίζει καλά να αναλάβει να γράφει όποτε έχει διάθεση κάποια κείμενα για το μπάσκετ και την ομάδα του Ολυμπιακού (και όχι μόνο) και ελπίζω να τον έχουμε συχνά κοντά μας! Σήμερα έχουμε όλοι μας την τύχη (και θα καταλάβετε γιατί το λέω διαβάζοντας το άρθρο του παρακάτω) να τον έχουμε για πρώτη φορά δίπλα μας. Και είναι η πρώτη φορά γενικότερα που "ανεβάζω" άρθρο-κείμενο που δεν είναι γραμμένο απο μένα τον ίδιο.
The Greek Bulldog
-----------------------------------------------------
Πάνω που λέγαμε ότι η δεύτερη θέση μας περίμενε στον όμιλο με ανοιχτές αγκάλες εφόσον είχαμε και λίγη τύχη,έρχεται η «αναστημένη» Μακάμπι,κερδίζει στο ΣΕΦ και τώρα ο Ολυμπιακός βρίσκεται μετέωρος ακόμα και ως προς την πρόκριση. Αρχικά να πω ότι δεν ήταν και μεγάλη έκπληξη η ήττα από τους Ισραηλινούς,ακόμα και μέσα στο ΣΕΦ. Η φετινή πορεία της ομάδας του Γ.Μπαρτζώκα είναι ένα ατελείωτο Rollercoaster, με τα πολύ πάνω του, αλλά και τα πολύ κάτω του… Οι εξηγήσεις που μπορεί να δώσει κανείς είναι πολλές. Εγώ θα εστιάσω στις 7 που θεωρώ σημαντικότερες…
1) Ίβκοβιτς.
Ακόμα και ο πλέον άσχετος ξέρει ότι Ντούντα είναι μόνο ένας. Κανείς πάλι δεν είχε την απαίτηση ο Μπαρτζώκας εν μία νυκτί να γίνει Ιβκοβιτς. Πέρυσι στις δύσκολες στιγμές που πέρασε η ομάδα μέχρι το «μπαμ» των πλεη οφ της Ευρωλίγκα,το F4 και τους τελικούς της Α1, ο «Σοφός» εντός και εκτός εισαγωγικών Ίβκοβιτς ήξερε καλύτερα από τον καθένα πώς να διαχειρίζεται παίκτες και καταστάσεις. Πράγμα στο οποίο ο διάδοχός του φαίνεται ότι δυσκολεύεται, καθώς αρκετές φορές η ομάδα χάνει εύκολα σκορ ασφαλείας μέσα στο παιχνίδι,και σε κρίσιμες στιγμές δείχνει να «κολλάει» πνευματικά.
2) Απουσία πλεονεκτήματος αιφνιδιασμού.
Πέρυσι μεγάλο ατού της ομάδας ήταν ότι «ερχόταν από τη σκιά». Χτυπούσε εκεί που δεν την περίμενες και εκεί που φαινόταν να έχει παραδόσει τα όπλα. Μετά τα συνεχόμενα εγκεφαλικά που μοίρασε πέρυσι, φέτος οι αντίπαλοί της την υπολογίζουν ως Πρωταθλήτρια Ευρώπης, πράγμα που πέρυσι δεν ίσχυε.
3) Τζόυ Ντόρσεϊ - Τζος Πάουελ.
Αν κοιτάξει κάποιος ατομικά τους παίκτες, ο Πάουελ έχει ταλέντο στο πολλαπλάσιο από τον Τζόυ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ όμως το επιθετικό ταλέντο του δεν είναι αυτό που θέλει η ομάδα. Ναι θα πάρει ριμπάουντ, ναι θα κάνει τάπες (ποιος Αμερικανός δεν κάνει άραγε;) αλλά δεν είναι αυτό που λέγαμε πέρυσι «τερματοφύλακας». Λείπουν τα γρήγορα πόδια του Τζόι, το πάθος του στην άμυνα, τα αντανακλαστικά του που δυσκόλευαν την κυκλοφορία της μπάλας στον αντίπαλο (θυμόμαστε όλοι πώς αχρήστευσε το πικ ν ρολ των Διαμαντίδη-Μπατίστ πέρυσι). Ο Τζος δεν μπορεί να ακολουθήσει το γκαρντ στις αλλαγές στα σκρίν,ούτε και να κάνει το βήμα πίσω στην πάσα προς τον ψηλό ώστε να την κόψει εγκαίρως.Δεν λέω σε καμία περίπτωση κακό τον Τζος. Αλλά δεν είναι αυτό που ήθελε η ομάδα.
4) Τραυματισμοί.
Μάντζαρης,Πρίντεζης,Μαυροειδής, εσχάτως Πάουελ… Ο περσινός Μάντζαρης υπήρξε καταλυτικός σε πολλά ματς κυρίως με την πολύ καλή άμυνά του. Ο Πρίντεζης δεν χρειάζεται να πούμε πόσο σημαντικός ήταν επίσης πέρυσι. Τον Μαυροειδή θα αναρωτηθεί κανείς γιατί τον βάζω στις απώλειες μιας και δεν έχει θέση καν στο ροτέισιον. Εντούτοις θεωρώ πως θα μπορούσε είτε να ξεκουράσει κάποιον ψηλό,είτε στο μερίδιο που του αναλογεί να βοηθήσει, έστω όπως ο Γλυνιαδάκης πέρυσι. Ο Πάουελ, μπορεί να έχει τα μειονεκτήματα που είπαμε παραπάνω αλλά βοηθάει πολύ με το πολύ καλό σουτ που έχει από τα 4-5 μέτρα,όταν κολλάει η ομάδα στο σκοράρισμα.
5) Ροτέισιον.
Είναι ένα σημαντικό κομμάτι στη φετινή πορεία της ομάδας. Γιατί πέρυσι ο γεροΝτούντα είχε βρεί ρόλους (μικρούς ή μεγάλους) σε ΟΛΟΥΣ τους παίκτες. Ακόμα και στον στατικό Γκετσεβίτσιους και τον Κεσελ. Ο Κατσίβελης επίσης πήρε χρόνο συμμετοχής ακόμα και σε ματς της Ευρωλίγκα. Φέτος ο Μπαρτζώκας έχει παροπλισμένους τόσο τον Γκετσεβίτσιους όσο και τον Μαυροειδή,ενώ ώρες ώρες υπάρχει μια σύγχυση ρόλων στην ομάδα (πλην Σπανούλη που είναι φυσει και θέσει αρχηγός της).
6) Το περσινό κατόρθωμα.
Κακά τα ψέμματα ο Ολυμπιακός πέρυσι δε μάσαγε σε τίποτα. Έβγαζε τόση ενέργεια στο παρκέ που ήξερες ότι και να χάσει, θα έχει κάνει τον άλλον να υποφέρει. Μετά την κατάκτηση της κορυφής της Ευρωλίγκα, προσωπικά διέκρινα μια «στροφή στην ποιότητα» στο παιχνίδι. Η άμυνα ναι μεν έχει ακόμα σημαντικό ρόλο στο παιχνίδι μας, όμως δεν είναι η ίδια άμυνα που παίζαμε πέρυσι. Αυτό συμβαίνει κατά μεγάλο ποσοστό γιατί έχεις πολύ γρήγορα γκαρντ,και πολύ αργα (κατά Μ.Ο πάουερ φοργουορντ και σεντερ). Υπάρχει μια ανομοιομορφία,που χρειάζεται είτε διόρθωση είτε καλύτερο «πάντρεμα» ώστε τα μειονεκτήματα του ενός να συμπληρώνονται από τα πλεονεκτήματα του άλλου.
7) O «κόσμος» στον οποίο βρίσκεται ο κόσμος της ομάδας.
Πραγματικά ο Έλληνας οπαδός είναι μία κατηγορία μόνος του. Από τη μία ναι μεν δέχεται ότι το περσινό ήταν αυτό που λέμε «μία στο εκατομμύριο», από την άλλη πιστεύει ότι με «αου» θα το σηκώνει κάθε χρόνο. Δεν είναι όμως έτσι. Γιατί πρέπει να είναι κανείς περιορισμένης ευθύνης για να πιστεύει ότι σε ένα βράδυ ο Πρίντεζης έγινε καλύτερος του Κιριλένκο πέρυσι,ο Άντιτς του Λόρμπεκ,ο Μάντζαρης του Ναβάρο και πάει λέγοντας… Έχοντας λοιπόν δημιουργήσει ένα μικρόκοσμο κάπου χάνουμε τις πραγματικές δυνατότητες της ομάδας.
Μπορεί να πάρει το Ευρωπαϊκό; Σαφώς και μπορεί! Απλά θα πρέπει να παίξει πλέον γρηγορότερα, υψηλότερα, δυνατότερα…
devotion#7
No comments:
Post a Comment