Διάσημοι... πανηγυρισμοί!

Υπάρχουν πανηγυρισμοί που έχουν μείνει στην ιστορία. Πανηγυρισμοί σχεδόν πιο διάσημοι απο τους εκτελεστές τους...

Τζιοβάνι Σίλβα... όπως πάρα πολλοί συμπατριώτες του έτσι και ο Τζιοβάνι πιστεύει πολύ στον Θεό και το έδιχνε μετά απο κάθε γκόλ του.

Τσίπριαν Μαρικά. Ο Ρουμάνος είναι μεγάλος φάν του Τζάκσον και τον τιμά πανηγυρίζοντας με τρόπο μοναδικό... 

Ετό - Ανρί σε στύλ στρατιωτικό. Δύο τεράστιοι επιθετικοί! 

Λούκα Τόνι. Πολύ χαρισματικός επιθετικός και εξαιρετικός χαρακτήρας. Ο τρόπος που γιορτάζει τα γκόλ του είναι ξεχωριστός. Το γνωστό γύρισμα στο αυτί. 

Ραούλ. Ο ρέκορτνμαν του Τσάμπιονς Λίγκ. Ότι έκανε όλη του την ζωή με την φανέλα της Ρεάλ το συνεχίζει με την φανέλα της Σάλκε. Να σκοράρει! Το φίλιμα της βέρας του είναι σήμα κατατεθέν μετά απο τα γκόλ του.  

Ντιέγκο! Την καλύτερη σαιζόν του την έκανε με την φανέλα της Βέρντερ Βρέμης. Του αρέσει να πανηγυρίζει πηδόντας και κλωτσόντας το σημαιάκι του κόρνερ.

  

Μίχαελ Σούμαχερ. Μετά απο κάθε νίκη του πηδούσε στον αέρα. Είχε πολλές ευκαιρίες να το κάνει στην καριέρα του.

Ροναλντίνιο. Πόσοι ονειρεύοντε ακόμη να τον δούνε στην Ελλάδα; Ο πανηγυρισμός του είναι κάτι παραπάνω απο διάσημος.

Ρομπίνιο. Ο μπέμπης με το δάκτυλο στο στόμα.

Μίροσλαβ Κλόζε. Οι τούμπες του με την φανέλα της Μπαγιερν και της εθνικής Γερμανίας είναι πασίγνωστες. Πλέον θα τον απολαμβάνουν οι οπαδοί της Λάτσιο. Συμπαίκτης του Τζιμπρίλ Σισέ.

Ουσάιν Μπόλτ. Ο κεραυνός! 

Μπόρις Μπέκερ. Η γνωστή ¨γροθιά του Μπέκερ¨ έχει μείνει στην ιστορία!

Υ.Γ.: Η απόκτηση του Γκούντγιονσεν απο την ΑΕΚ είναι μια καλή είδηση για το ελληνικό ποδόσφαιρο σε ένα μέτριο μεταγραφικά καλοκαίρι. Τόσο ο Ισλανδός όπως και οι υπόλοιποι όμως ¨νέοι¨ θα κριθούν στο γήπεδο. Το να μαζευτούν 1000-1500 άτομα στο αεροδρόμιο για έναν 33χρονο που τα τελευταία δύο χρόνια έχει πετύχει μόλις δύο γκόλ είναι υπερβολικό.

Υ.Γ.2: Το ίδιο για παρόμοιους λόγους ισχύει και για τον Γιέστε... δεν λέμε... μεγάλοι παίκτες. Αλλά και ο Ντάνι Λάρα Γκαρσία... ο Γκοβού... και ΠΟΛΛΟΙ άλλοι ήτανε επίσης μεγάλα ονόματα του παρελθόντος χωρίς όμως παρών και μέλλον και δεν πρόσφεραν τίποτα. Ας ελπίσουμε τόσο ο Γκούντγιονσεν όσο και ο Γιέστε να εξελιχθούν σε Ριβάλντο... ή έστω Ιμπαγάσα! Το να τους κάνουμε μικρούς ¨θεούς¨ πρίν καν παίξουν ένα ματς δεν ξέρω άν κάνει καλό ακόμη και στους ίδιους.