Άν ο Μουρίνιο ήτανε προπονητής του Ολυμπιακού...

Ερώτηση....
 Άν ο Ολυμπιακός είχε προπονητή τον Μουρίνιο (με  τον ανάλογο μισθό κτλ) και μετά απο 10 αγωνιστικές ήτανε 15ος στην βαθμολογία του πρωταθλήματος είχε αποκλειστεί απο τώρα απ'το κύπελο ας πούμε απ'τον Πανιώνιο... Και μετά τον αποκλεισμό έβγαινε ο Μουρίνιο και πάνω κάτω δήλωνε "Μια χαρά κοιμάμαι τα βράδια. Σιγά μην χάσω τον ύπνο μου. Αύριο η ομάδα έχει ρεπό και σκοπεύω να το απολάυσω". Έ ρωτάω λοιπόν.... Μέχρι που θα τον είχαμε κυνηγήσει;;;;; Θα προλάβαινε να βγεί απ'το γήπεδο ζωντανός;

 Κάποτε ο Σωκράτης Κόκκαλης έδιωξε τον Στρέτσκο Κάτανετς επειδή δήλωσε οτι δεν καταλαβαίνει γιατί ο Ολυμπιακός έχει "ψύχωση" με το πρωτάθλημα. Έ σκεφτείτε τι θα είχε κάνει ο Σωκράταρος στον Μουρίνιο! Ακόμη και ο Μαρινάκης θα τον είχε στείλει σπίτι αμέσως.

 Πραγματικά απίστευτος αυτός ο τύπος. Η Τσέλσυ έχει κάνει φρικτή σαιζόν και χθές αποκλείστηκε και στο Λίγκ Καπ απο την Στόουκ. Και βγαίνει μετά ο Χοσέ Μουρίνιο και δήλωσε όσα έγραψα πιο πάνω. Και δεν τρέχει τίποτα. Ο τύπος έχει τεράστιο έρωτα με τον εαυτό του... Στα @@ του και αν τον διώξουν! Σε 5 λεπτά θα του έχει βρεί ο μάνατζερ του νέα ομάδα να τον χρυσοπληρώνει. Ήδη είναι σε επαφή με την Παρί και την Ίντερ. Και το Σ/Κ παίζει με την Λίβερπουλ του Γιούργκεν Κλόπ. Πολύ θα γουστάρω να χάσει και απ'την Λίβερπουλ και να πάρει δρόμο!

 Σίγουρα είναι προπονητάρα και έχει δημιουργήσει δική του "σχολή" προπονητών στην οποία ανήκει και ο Μάρκο Σίλβα του Ολυμπιακού είτε το παραδέχεται είτε όχι. Όμως ρε φίλε... Λίγη ταπείνωση δεν κάνει κακό! Δηλαδή σκέφτομαι άν εγώ ήμουν παίκτης της Τσέλσυ (π.χ ο Φαμπρεγκας ή ο Αζάρντ κτλ) και ο προπονητής μου ήτανε τέτοιος αχώνευτος λαμάκας... και με αντιμετώπζε με υφάκι και με υπεροψία και όταν νικάμε βγαίνει αυτός πάντα μπροστά τραβόντας όλα τα "φώτα"... ε θα σκεφτόμουν για ποιόν λόγο να σκιστώ για αυτόν τον άνθρωπο; ... 

 Και οι ποδοσφαιριστές άνθρωποι είναι. Ακόμη και αν δεν το κάνουν επίτηδες έστω και υποσυνείδητα κάπου δεν θέλει το σώμα τους να τρέξει στο 100% ... κάπου το μυαλό κολλάει και χρειάζεται και κάτι διαφορετικό... Δεν αρκούν έξυπνες τακτικές και μεγάλα λόγια.

 Γιαυτό πρέπει οι προπονητές πλέον να είναι και ψυχολόγοι. Στην ιδανική περίπτωση ο προπονητής είναι μια γροθιά με τους παίκτες του, τον βλέπουν ως φίλο ή ως "πατέρα".... και ταυτόχρονα όμως ΔΕΝ χάνουν τον σεβασμό προς το πρόσωπο του και δεν αμφισβητούν την αξιοπρέπεια, την ηγετική ικανότητα και το κύρος του!

 Φυσικά κάτι τέτοιο είναι δύσκολο να επιτευχθεί. Δεν μπορούν όλοι να κρατήσουν αυτήν την ισορροπία μέσα στην ομάδα. Όμως οι αληθινά ΜΕΓΑΛΟΙ προπονητές το κατάφερναν πάντα. Προπονητές όπως ο Ότμαρ Χίτσφελντ, ο Όττο Ρέχαγκελ, ο Άλεξ Φέργκιουσον.